Σουβλάκι λέγεται και είναι απλό! Μέρες που είναι και είμαστε κλεισμένοι σπίτι, ας ξεκουράσουμε λίγο τους έρμους τους ντελιβεράδες και ας φτιάξουμε σουβλάκια μόνοι μας. Τη διαδικασία την ξέρεις, την έχεις δει και μη σου πω, έχεις διδακτορικό, από τις τόσες ώρες που έχεις περάσει σε σουβλατζίδικα!
The designer

Καραντίνα, ημέρα #43
Η ώρα είναι 08:55 το πρωί, το αφεντικό σου σε έχει πάρει ήδη τέσσερα τηλέφωνα για το meeting που έχετε στις 09:00, εσύ είσαι με το ένα πόδι στην παντόφλα και το άλλο στην κάλτσα, οδοντόβουρτσα στο στόμα και τα χέρια προσπαθούν να δέσουν όπως-όπως τη γραβάτα.
Αν υπάρχει ένα τραγούδι που μιλάει στις καρδιές όλων μας, που περιγράφει τις δυσκολίες που ζούμε αυτήν την περίοδο, αυτό είναι το Hello της Adele, διασκευασμένο από τον Chris Mann.
Enjoy!
Βιβλία ζωγραφικής: Μένουμε μέσα, δημιουργούμε, απασχολούμαστε
Ο χρόνος μέσα στο σπίτι, και γενικά σε συνθήκες απομόνωσης, μπορεί να περνάει αργά και βασανιστικά. Ωστόσο, αν βρεις τον κατάλληλο τρόπο να κρατήσεις το μυαλό σου απασχολημένο, η ώρα περνάει νεράκι!
Ένα από τα μεγαλύτερα εμπόδια που έχει προκαλέσει η φάση που περνάμε, όχι το σημαντικότερο, είναι τα ταξίδια. Υπάρχει πολύς κόσμος που τα ταξίδια είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής του. Κυρίως από άτομα που έχουν το φευγιό μέσα τους.
Όχι απλά βρέθηκε, αλλά η συνταγή υπάρχει εδώ και πολλά χρόνια, την έχουμε δει και μάλιστα μας την παρουσίασε ο αγαπημένος, Θανάσης Βέγγος.
Δεν μαγειρεύω συχνά, πλέον, αλλά όταν το κάνω, το κάνω καλά. Τουλάχιστον έτσι θέλω να πιστεύω. Μπορείτε να ρωτήστε όσους έχουν φάει απ’ τα χεράκια μου. Ζούνε αρκετοί. Η βαρεμάρα του εγκλεισμού, λοιπόν, με έριξε στις κουζίνες και τα ταψιά.
Στις διάφορες γαλέρες που έχω δουλέψει τα τελευταία 13 χρόνια, έχω ακούσει πολλούς εργοδότες να λένε ατάκες για την τηλεργασία όπως “δεν θα αποδίδεις”, “θα κάθεσαι ολημερίς με τις πιτζάμες”, “δεν νομίζω πως δουλεύει στην εταιρεία μας” και το αγαπημένο μου, “πως θα σε ελέγχω”.
Ένας συνάδελφος Καραντινέρος και λάτρης της μοτοσικλέτας, δεν περιορίστηκε από την απαγόρευση κυκλοφορίας ούτε λεπτό. Φόρεσε δερμάτινο, κράνος (γιατί η ασφάλεια προέχει), καβάλησε τη “μηχανή” του και πήρε τους δρόμους.